پاسخ هماتولوژیک و بیوشیمیایی به تمرین شدید در اسبهای مسابقه دو خون ایرانی

هدف : ارزیابی تغییرات فاکتورهای هماتولوژی و آنزیمهای بیوشیمیایی در تمرین سنگین اسبهای مسابقه و ارزیابی تحمل تمرین بدنی. طرح : مطالعه مقایسه‌ای . حیوانات : نوزده اسب مسابقه دو خون ایرانی با سن بین 5 تا 14 سال و وزن 350 تا 450 کیلوگرم. روش : دو نمونه خون در زمان استراحت و بعد از تمرین چهار نعل در پیست 1650 متر تهیه شد. سمع قلب در زمان استراحت و بلافاصله بعد از تمرین تا دقیقه 60 انجام پذیرفت. نمونمه‌های خون برای آزمایشات هماتولوژیک و بیوشیمیایی به آزمایشگاه فرستاده شد. برای تعیین فعالیت آنزیمی از کیتهای تجارتی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل آماری : آنالیزواریانس، آزمون تی دانشجویی، برنامه spss. نتایج : میانگین مقادیر هماتوکریت و گلبول قرمز و آنزیمهای کراتین کیناز، آسپارتیت آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز بترتیب برابر با 3/3+ - 60/36 درصد، 88/0+ - 8/6 میلیون در میکرولیتر، 3/20+- 8/196 واحد در لیتر، 73/29+ـ 78/233 واحد در لیتر و 25/58+ـ 05/327 واحد در لیتر بود. میانگین مقادیر این فاکتورها تماما افزایش معنی‌داری را در بعد از تمرین نشان دادند. میانگین ضربان قلب استراحت 54/5+ـ 10/36 ضربان در دقیقه و میانگین حداکثر ضربان قلب و ضربان قلب دقیقه 60 بعد از تمرین، بترتیب برابر با 83/16+ـ 89/131 و 70/11+ـ 36/42 ضربان در دقیقه بود. ضربان قلب حداکثر افزایش معنی‌داری را نسبت به ضربان قلب استراحت نشان داد. نتیجه‌گیری : با وجود افزایش معنی‌دار در مقادیر آنزیمی، افزایش شدید و مرضی آنها اتفاق نیفتاده و بنابراین شاهدی بر آسیب قلبی – عضلانی که گویای کارآیی ضعیف باشد وجود ندارد. با توجه به نوع تمرین، ذخیره مناسبی از گویچه‌های قرمز و ظرفیت افزایش ضربان قلب در اسبها وجود دارد. اندازه‌گیری فعالیت آنزیمی به تنهایی برای تعیین میزان کارآیی اسب قابل اعتماد نیست لیکن، تعیین این فاکتورها در حضور آسیب شدید و به همراه برخی فاکتورهای دیگر نظیر اندازه‌گیری هماتوکریت و ضربان قلب برای تعیین کارآیی ضعیف ارزشمند می‌باشد.